اخلاق و سیره رضوی
نگاهی به کرامت‌های رضوی جلوه‌های عبودیت امام رضا(ع)
آنچه از جلوه‌های عبودیت و بندگی آن حضرت در آینه ی اخبار و نقل‌های تاریخی به یاد مانده ، در بیان فهرست گونه زیر می‌توان شاهد آن بود:
* شب‌ها ، کم می‌خوابید و بیشتر شب را به عبادت سپری می‌کرد.
* بسیاری از روزها را روزه داشت و بویژه روزهای اول، نیمه و آخر هر ماه را روزه می‌گرفت . و می‌فرمود : «ذالک صوم الدهر» اگر کسی این چند روز را روزه گیرد ، به شخصی ماند که تمام عمر ، روزه بوده است.
* سجده‌هایش بسیار طولانی بود، به گونه ای که اگر پس از نماز صبح به خاک می‌افتاد، تا دمیدن آفتاب صبحگاهی ، همچنان در سجده بود.
* قرآن بسیار تلاوت می‌کرد و اُنس امام (ع) با قرآن چنان بود که جز از قرآن نمی گفت، پاسخ او به هر پرسشی، از قرآن بود. تمثیل‌های او نیز برگرفته از قرآن بود.
* هنگامی که در بستر خواب قرار می‌گرفت ، به یاد خدا و تلاوت قرآن مشغول می‌شد.
* در تلاوت آیات نورانی قرآن، اگر به آیه‌ای می‌رسید که در آن از دوزخ و کیفر الهی بود، سخت می‌گریست و از آن به خدا پناهنده می‌شد.
* به نماز اول وقت اهتمام داشت و روزهایی که روزه داشتند، هنگام افطار، نخست نماز می‌خواندند.
* نوافل بویژه نماز شب را حتی در سفر رها نمی کرد و چون ثلث آخر شب فرا می‌رسید از بستر بر می‌خواست، در حالی که ذکر بر لب داشت. به محل وضو رفته، مسواک می‌کرد، وضو می‌گرفت، به نماز می‌ایستاد و هر شب علاوه بر نافله شب ، نماز جعفر طیار را نیز می‌خواند تا هنگام نماز صبح و پس از انجام فریضه صبح، به تعقیبات ادامه داده، با طلوع خورشید، سجده شکر می‌کرد و این مرحله عبادی را به انجام می‌رسانید.
* همواره ذکر خدا را بر زبان داشت.
* از خدا سخت می‌ترسید.ادامه مطلب...
