سفارش تبلیغ
صبا ویژن

مقام عشق

 

راه توسل به معصومین علیهم السلام

مطلبی که مدتها ذهنم را مشغول خود کرده بود این بود که از بزرگی شنیدم که فرمود: برای توسل به معصومین در هر امری باید از راهش وارد شد، مثلاً در امور دنیوی به امام جواد(ع) متوسل شوید.

خلاصه مطلب اینکه در همین روزها بود که این مطلب را در سایت صالحین خواندم و به نظرم رسید جهت اطلاع و استفاده مخاطبین فرهیخته وبلاگ آن را درج نمایم؛ امیدوارم که ما را از دعای خیر خود بی‌نصیب نگذارید.

با تشکر

ابوالوفاء شیرازی می گوید:

«در زندان ابوعلی الیاس، با وضع سختی اسیر بودم و برایم معلوم شد که او قصد کشتن مرا دارد؛ لذا شکایت را نزد خداوند تبارک و تعالی بردم و مولای خود ابی محمد علی بن الحسین، زین العابدین علیه السلام را شفیع قرار دادم.

در این بین به خواب رفتم. در عالم رؤیا رسول خدا (ص) را زیارت کردم. حضرت فرمودند:

نه به من و نه به دخترم و نه به دو پسرم (امام حسن و امام حسین علیهما السلام) برای مادیات متوسل نشو؛ بلکه برای آخرت و آنچه از فضل خدای تعالی امیدواری، به ما متوسل شو.

و اما ابوالحسن (امیرالمؤمنین)، برادرم، او انتقام تو را از کسی که به تو ظلم نموده می گیرد.

عرض کردم: یا رسول الله، آیا مگر به فاطمه علیها السلام ظلم نکردند؛ ولی ایشان صبر کرد؟ و میراث شما را غصب کردند؛ اما صبر نمود؟ پس چطور انتقام مرا از کسی که ظلم نموده، می گیرد؟

حضرت از روی تعجب نظری به من کردند و فرمودند:

این موضوع عهدی بود که من با او بسته بودم و فرمانی بود که من به او داده بودم و برای او کاری جز بپا داشتن آن پیمان جایز نبود. او هم حق را ادا کرد. و وای بر کسی که متعرض دوستان و شیعیان ما شود. ( زیرا امیرالمؤمنین علیه السلام انتقام او را می گیرد.)

اما علی بن الحسین، برای نجات از سلاطین و شر شیاطین.

و محمد بن علی و جعفر بن محمد، برای آخرت، { به روایتی آنچه از طاعت خداوند و رضوان او بخواهی }

اما موسی بن جعفر، عافیت را به وسیله او بخواه.

و اما علی بن موسی، برای نجات. { به روایتی نازل شدن رزق }

اما علی بن محمد، برای قضای نوافل و نیکی برادران دینی و آنچه از طاعت خداوند عزوجل بخواهی.

و حسن بن علی، برای آخرت.

و اما الحجة، هرگاه شمشیر به محل ذبح تو رسید ـ حضرت با دست به سوی گلوی خود اشاره فرمودند ـ به او استغاثه کن؛ به درستی که او درمی یابد و فریادرس و پناه است برای هر کس که استغاثه کند و بگوید:

«یا مولای یا صاحب الزمان انا مغیث بک»

همان لحظه دیدم شخصی از آسمان فرود آمد که سوار بر اسب است و در دست خنجری از نور داشت.

عرض کردم: مولای من شر آن که مرا اذیت می کند، رفع کن.

فرمود: کار تو را انجام دادم.

صبح شد، الیاس مرا خواست و گفت: به چه کسی استغاثه کردی؟

گفتم: به آنکسی که فریادرس درماندگان است. »

سایت صالحین  www.salehin.com


نظر

به بهانه شهادت نهمین آفتاب

دردا که گشت با من، بیگانه یار جانى

با دست خود مرا کشت، لب تشنه در جوانى
من از نفس فتادم، بر خاک رخ نهادم
او مى زند به مرگم، لبخند شادمانى
اى بلبلان بنالید، اى لاله ها بریزید
شد باغبان دل را گلزار جان خزانى
غم بدل نهفتم، دردم به کس نگفتم
بردم به گور با خود صد غصه نهانى
لب تشنه ام ثوابى، اى ام فضل آبى
بالله این نباشد، پاداش مهربانى
بر دیده ام ستاره، در سینه ام شراره
با قلب پاره پاره، رفتم ز دار فانى
عمر چو عمر یک آه، کوتاه بود کوتاه
شد اول حیاتم پایان زندگانى
دردا که رفتم از حال از بس زدم پر و بال
در لانه او فتادم از فرط ناتوانى
گوئید تشنه جان داد، خاموش شد ز فریاد
از این غریب تنها، پرسند اگر نشانى
جانم به لب رسیده «میثم» بگو که دیده؟
مرغى به لانه این سان افتد ز نغمه خوانى؟
سازگار

 

مناظره‌ای از جوادالائمه(ع)

یکی از این مناظرات مشهور امام جواد(ع) مربوط به سؤالات یحیی بن اکثم است که در مجلس خواستگاری حضرت صورت گرفت و به رسوایی عالمان درباری انجامید.

یحیی پرسید: «تکلیف کسی که در حال احرام شکار کند و آن شکار کشته شود، چیست؟»

امام جواد فرمود:

«1- این خطا در محدوده حرم صورت گرفته است‏یا خارج از آن؟

2- این شخص به حکم مساله عالم بود یا جاهل؟

3- این عمل را از روی عمد انجام داد یا اشتباه؟

4- این شخص برده بود یا آزاد؟

5- این شخص صغیر بود یا کبیر؟

6- برای اولین بار مرتکب شد یا سابقه هم داشت؟ ادامه مطلب...

دحوالارض

«وَ الْأَرْضِ و َمَا طَحَاهَا»

قسم به زمین و کسى که آن را گسترانیده است.

 

بیست و پنجم ماه ذی القعده روز دحوالارض است. دحوالارض را چنین معرفی می‌کنند "روزی که زمین از زیر کعبه کشیده و گسترانیده شد".

گر چه این مطلب یعنی کشیده شدن و گسترانده شدن زمین در وحله اول عجیب به نظر میرسد اما تعریف واضح تر این موضوع این است که گفته شود:

پس از آنکه تمام سطح کره زمین به مدت طولانی در زیر آب فرو رفته و خداوند خواست تا آن را از زیر آب بیرون آورد که صحنه زندگی موجودات مهیا گردد ، اولین نقطه ای که از زیر آب سر بیرون آورد همان مکان مقدس کعبه و بیت الحرام بود. این واقعه نشان دهنده اهمیت این نقطه و مرکزیت آن برای همه عالمیان است.

در واقع دحوالارض روز شروع حیات بخشی خداوند به جهان خاکی است که توجه به آن در روایات و تعیین اعمال خاص همچون روزه ، عبادت ، دعا و غسل و اهتمام به آن از سوی معصومین (ع) نشانگر عنایت حضرت حق به این روز با برکت است.

تعبیر به اینکه "در روز دحو الارض رحمت خدا منتشر گردیده و از براى عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز، اجر بسیار است" و امثال آن ، مومنین را بر انجام مستحبات مخصوص این روز ترغیب می‌نماید. درباره روزه این روز آمده است :

روزه این روز همانند روزه هفتاد سال است.

روزه این روز کفاره گناهان هفتاد سال است.

برای روزه دار این روز هرکه و هرچه در میان آسمان و زمین است استغفار می‌کند و...

از دیگر اعمال این روز شریف دو رکعت نماز است که در آن حمد و پنج مرتبه سوره "والشمس" خوانده می‌شود و پس از نماز نیز دعایی است که در مفاتیح آمده است. و همچنین دعای "اللهم داحی الکعبه..." از دعاهای مخصوص این روز است.

روایت است که « امام رضا » علیه السلام فرموده اند: درشب بیست و پنجم ماه ذى القعده حضرت ابراهیم(ع) و حضرت عیسى(ع) متولد شده اند. و نیز در این روز رسول خدا صلى الله علیه و آله ، به قصد حجة الوداع از مدینه به همراه یکصد و چهار هزار یا یکصد و بیست و چهار هزار نفر از راه شجره به مکه عزیمت نمودند که حضرت فاطمه (ع) و تمامى زوجات آن حضرت نیز ایشان را همراهی می‌کردند.

و نیز در روایتی است که در این روز قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قیام خواهد نمود.

التماس دعا