مقام عشق

نظر

دانستنی‌های قرآن (1)

 

1. معجزات پیامبران که در قرآن آمده است:

   أ‌.  تبدیل شدن عصای حضرت موسی (ع ) به اژدها

  ب‌.  زنده کردن مردگان و بینا کردن کور مادر زاد به دست حضرت عیسی ( ع)

  ت‌.  شق القمر کردن ماه و صحبت کردن با سنگ ریزه توسط حضرت رسول اکرم (ص )

2. سوره های همنام با پیامبران:

   أ‌. یونس

  ب. هود

  ت. یوسف

  ث. ابراهیم

  ج. محمد

  چ. طه

  ح. نوح       

   «مریم ولقمان که نام افراد نیکوکار است »  

3. نام های دیگر سوره حمد:

         فاتحه، شکر، وانیه، نور، سبع المثانی، کافیه، ام الکتاب، شفا، مناحب ام القران و ...

4. قلب و عروس قرآن:

یس ( قلب قرآن )      -    الرحمن ( عروس قرآن )

5. نام دیگر سوره ها:

اسراء ( بنی اسرائیل )      -    مومن ( غافر)      -     انسان ( دهر)    

  6. نام های دیگر قرآن:

فرقان      -     کتاب      -     ذکر       -    تنزیل      -     نور

7. نخستین و آخرین سوره:

علق ( نزول در شب بعثت )      -     نصر( آخرین سوره که بر پیامبر نازل شده است )

8. سوره که درتمامی آیاتش لفظ الله است:

مجادله

9. دو آیه که تمام حروف عربی در آن وجود دارد:

154سوره آل عمران          29 سوره فتح

10. سوره ای که یازده بار قسم در آن آمده است:

شمس

11. سوره هایی که نام حیوانات را دارد:

بقره      -    نحل     -     نمل     -    عنکبوت     -     فیل

12. سوره هایی که با قل آغاز شده است:

کافرون      -    اخلاص     -   ناس    -     فلق    -      جن

13. نام پیامبر (ص) که در سوره ها آمده است:

آیه 144  آل عمران      -    آیه 2 محمد     -     آیه 4 احزاب    -    آیه  29 فتح

 

14. سوره هایی که دارای سجده واجب است:

فصلت      -    نجم     -     علق     -    سجده

15. سوره هایی که دارای سجده مستحبی است:

اسراء    -     رعد     -    نحل    -     اعراف     -    مریم     -     حج    -    فرقان     -   نمل    -   ص    -    انشقاق

16. قصار الصور:

حمد و زلزال تا آخر قرآن

17. دو سوره در نماز خوانده شود:

بعد از حمد اگر« فیل» خوانده شود باید «قریش»  نیز خوانده شود، بعد از حمد اگر «ضحی» خوانده شود باید  « انشراح » خوانده شود.

18. موجوداتی که از مادر متولدنشده اند و در زمین زندگی کرده اند:

     أ‌.    حضرت آدم (س)

   ب‌.    حضرت حوا ( س)

   ت‌.    شتر حضرت صالح (ع)

   ث‌.    اژدهای حضرت موسی (ع)

   ج‌.    پرندگانی که حضرت موسی (ع) با گل می ساخت

19. سوره های سبع الطوال:

 بقره      -     آل عمران     -      نساء       -    مائده       -    انعام      -     اعراف      -     یونس

20. سوره های مئین از سبع الطوال کوچکتر و حدود 100 آیه دارند:

توبه     -     هود     -     یوسف      -   کهف     -    اسراء     -    انبیاء     -    مومنون     -     شعراء      -   صافات

21. سوره های مثانی که کمتر از 100 آیه دارند و از سوره های خیلی کوچک طولانی تر هستند.

22. سوره های مفصلات:

حجرات تا پایان قرآن کریم

23. حروف مقطعه:  « صراطّ علیّ حق نمسکه»      

صاد   -   راء   -    الف  -    طاء   -   عین   -   لام    -  حاء    -   قاف   -   نون   -   میم    -   سین  -   کاف   -     هاء 

24. حیوانات که درقرآن آمده است:

بقره    -   کلب     -   هدهد     -  فیل   -    نحل    -   حمار   -    نمل    -   عنکبوت    -   ابل    -   ابابیل   -  خنازیر

      ذئب (گرگ)  -   بعوضه (پشه)  -   غراب (کلاغ)  -  فراش (پروانه ها)  -  قرده (میمون)  -   قشوره (شیر درنده) 

25. نام پیامبری که درقرآن زیاد آمده است:

      حضرت موسی (130 بار در سوره بنی اسرائیل )

26. نام های روز قیامت:

یوم التغابن - یوم الحسره -  یوم الحدید -  یوم الخروج -  یوم الدین -  یوم الفصل-  یوم الحساب -  یوم الموعود

27. اسامی یا صفات پیامبر (ص):

احمد (صف)   -   امین(اعراف)    -   بشیر(مائده)    -  خاتم النبین(احزاب)   -   رسول(آل عمران)   -    شاهد(فتح)

      رسول الله (اعراف)   -   شهید (بقره)    -   طه(طه)    -   یس(یس)

28. پیامبری که خواب صد ساله رفت:

    عزیر

 

29. اسامی کتابهای آسمانی:

صحف (ابراهیم )   -    انجیل (عیسی)    -   تورات(موسی)    -   زبور(داود)   -   قرآن (پیامبر)

30. کلمه وسط قرآن:

      ولیتلطف (آیه 19 سوره کهف)

31. بلندترین آیه قرآن:

     282 سوره بقره

32. کوچکترین آیه قرآن:

     64 سوره الرحمن ( مدها متان )

33. آیه ای که به جهت تغییر قبله بر پیامبر نازل شد:

     144 سوره بقره

34. لیله المبیت:

     207 سوره بقره

35. حق قرآن بر انسان:

    دقت کردن    -    فکر کردن     -   عمل کردن

36.  تعداد تکرار برخی از  واژه ها ی قرآن کریم:

قرآن 115 مرتبه = آخرت 115 مرتبه

حیات و مشتقات 145 مرتبه = موت 145 مرتبه

الرحمن 57 مرتبه = الرحیم 114 مرتبه

الجزاء117مرتبه = المغفره 234مرتبه

الفجار3 مرتبه = الابرار6 مرتبه

قل 332مرتبه = قالوا 332 مرتبه

ابلیس 11 مرتبه = استغفار 11 مرتبه

مصیبه 75 مرتبه =الشکر 75 مرتبه  

الجهر 16 مرتبه= العلانیه 16 مرتبه 

الشده 102 مرتبه = القبر 102 مرتبه

المحبه 83 مرتبه                        

 

اگر مطلبی یاد گرفتی برای ما هم دعا کن


نظر

حضرت مهدى(عج) در قرآن

در قرآن، آیات بسیارى وجود دارد که به شهادت روایات مستند و معتبر، در باره حضرت مهدى(علیه السلام) و قیام جهانى او نازل گردیده است.

در کتاب شریف «المحجّة فى ما نزل فى القائم الحجّة(علیه السلام)» که توسط محدث بزرگوار، مرحوم سید هاشم بحرانى و با بهرهگیرى از دهها جلد کتب تفسیر و حدیث، تألیف گردیده، مجموعاً (132) آیه از آیات کریمه قرآن ذکر شده که در ذیل هر کدام یک یا چند روایت در تبیین کیفیت ارتباط آیه با آن حضرت(علیه السلام) ، نقل شده است.

در اینجا به ذکر چند روایت در این مورد، بسنده مىکنیم:

1 ـ امام صادق (علیه السلام) در باره قول خداى عزّوجلّ: «هو الذى ارسل رسوله بالهدى و دین الحق لیظهره على الدّین کلّه و لو کره المشرکون» فرمود:

«به خدا سوگند! هنوز تأویل این آیه نازل نشده است و تا زمان قیام قائم (علیه السلام) نیز نازل نخواهد شد. پس زمانى که قائم (علیه السلام)به پا خیزد، هیچ کافر و مشرکى نمىماند مگر آنکه خروج او را ناخوشایند مىشمارد.»

 

2 ـ امام باقر (علیه السلام) در باره آیه شریفه «و قل جاء الحق و زهق الباطل إن الباطل کان زهوقاً» فرمود:

«زمانى که قائم(علیه السلام) قیام نماید، دولت باطل از بین خواهد رفت.»

 

3 ـ امام صادق (علیه السلام) در بیان معناى آیه کریمه «و لقد کتبنا فى الزبور منبعدالذکر أنالأرض یرثها عبادى الصّالحون»فرمود:

«تمام کتب آسمانى، ذکر خداست، و بندگان شایسته خدا که وارثان زمین هستند، حضرت قائم(علیه السلام) و یاران او مىباشند.»

 

4 ـ امام باقر (علیه السلام) در باره قول خداى عزّوجلّ: «الذین إن مکّنّاهم فى الأرض اقاموا الصلوة و آتوا الزکاة...» فرمود:

«اینآیه درحق آل محمد(صلى الله علیه وآله وسلم) است در حق حضرت مهدى(علیه السلام)و یاران او که خداوند شرق و غرب زمین را تحت سلطه آنان قرار مىدهد و به وسیله آنان دین را پیروز گردانده و بدعتها و باطلها را مىمیراند.»

 

5 ـ امام سجاد(علیه السلام) زمانى که این آیه شریفه را قرائت نمود: «وَعَد اللّه الّذین آمنوا منکم و عملوا الصالحات لیستخلفنَّهم فى الأرض کما استخلف الذین من قبلهم و لیمکّننّ لهم دینهم الّذى ارتضى لهم و لیبدِّلنّهم من بعد خوفهم أمناً یعبدوننى و لایشرکون بى شیئاً» فرمود: «به خدا سوگند! آنان شیعیان ما اهلبیت هستند، خداوند ـ آن خلافت در زمین و اقتدار بخشیدن به دین را ـ به وسیله آنان و به دست مردى از ما، که مهدى این امت است، تحقق خواهد داد و هم اوست که پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم)در بارهاش فرمود: اگر از عمر دنیا جز یک روز باقى نمانده باشد، خداوند همان روز را آنچنان طولانى خواهد کرد که مردى از خاندان من که همنام من است فرا برسد و زمین را آنچنان که از ظلم و جور پر شده باشد، از عدل و داد آکنده سازد.»

 

6 ـ امام صادق (علیه السلام) فرمود: «آیه «أمّن یجیب المظطرّ اذا دعاه و یکشف السّوء و یجعلکم خلفاء الأرض» در باره قائم از آل محمد(صلى الله علیه وآله وسلم) نازل شده است. به خدا سوگند، او همان مضطرّ درماندهاى است که چون در مقام ابراهیم دو رکعت نماز گزارد و فرج خویش از خدا بخواهد، خداوند دعایش را اجابت کند و بدیها را برطرف سازد و او را در زمین خلیفه قرار دهد.»

 

حضرت مهدى(عج) و قرآن

الف) همپاى قرآن:

اینکه پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله وسلم) در سفارش مشهور خویش فرمود: «انى تارک فیکم الثقلین کتاب اللّه و عترتى ما ان تمسّکتم بهما لن تضلّوا ابداً»و بدین سان بر همپایى و همراهى خاندان خویش سلاماللّه علیهم با قرآن کریم، تأکید نمود، دلالت بر این دارد که در زمان ما، کتاب خدا قرآن کریم جز در کنار مهدى آل محمد (صلى الله علیه وآله وسلم) که یگانه ذخیره و باقیمانده این دودمان پاک است، کتاب هدایت انسانها نتواند بود و از گمراهى و سرگردانى مردم، جلوگیرى نتواند کرد.

و نیز اینکه رسولخدا (صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود: «علىّ مع القرآن و القرآن مع علىّ لایفترقان حتى یردا على الحوض» با توجه به اینکه دراین عصر، وصایت و وراثت حضرت على(علیه السلام) در همه مقامات ولایتى و شئونات هدایتىاش تنها از آن حضرت مهدى (علیه السلام)مىباشد، بر چنین همراهى و همپایى و معیّتى، بین او و قرآن نیز دلالت دارد.

 

ب) شریک قرآن:

همه ائمه بزرگوار، «شرکاء قرآن کریم» شمرده شدهاند چنانکه بطور ویژه در یکى از زیارتهاى مخصوصه حضرت مهدى (علیه السلام) با تعبیر «السلام علیک یا شریک القرآن» از ایشان یاد شده است.

 

ج) تلاوت کننده و ترجمان قرآن:

از آن رو که تلاوت آیات کتاب خدا بهترین وسیله انس باخداست، و براى مقرّبان درگاه حق هیچ لذّتى بالاتر از خواندن قرآن و تدبّر در آن نیست، حضرت مهدى (علیه السلام) که در این دوران والاترین درجات انس و بالاترین مقامات قرب الى اللّه را داراست، شایستهترین کسى است که به عنوانِ «یا تالِىَ کتابِ اللّه و ترجمانَه» مىتواند مورد خطاب قرار گیرد.

 

د) قرائت کننده و تفسیرگر قرآن:

براى قرائت و تفسیر قرآن کریم چه کسى شایستهتر از حضرت مهدى(علیه السلام)است که در این زمان «چراغ هدایت» و «حامل علوم قرآن» و «نگاهبان گنجینه دانش الهى» و «حافظ سرّ خدا» تنها اوست و «امانات نبوّت» و «ودیعتهاى رسالت» در این عصر تنها به او سپرده شده است؟اوست که قرآن را چونان که پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) و على (علیه السلام)قرائت مىکردند، قرائت مىکند و آنچنان که خداى محمد و على (علیهما السلام)مىپسندد و مقرر فرموده است، تفسیر مىنماید.

«السلام علیک حین تقرء و تبیّن».

چه خوش است صوت قرآن زتو دلربا شنیدن***به رخت نظاره کردن، سخن خدا شنیدن

 

هـ ) تعلیم دهنده احکام قرآن:

... صاحب الزّمان و مُظهر الایمان و مُلقِّن احکام القرآن...

«سلام خدا بر صاحب الزمان و آشکار کننده ایمان و تلقین و تعلیم دهنده احکام قرآن.»

 

و) احیاگر قرآن:

در آخر الزمان که سنّتهاى قرآنى به فراموشى سپرده شده و بسیارى از معارف این کتاب الهى از سوى کژ اندیشان به تحریف و تبدیل کشیده شده و حیات و حیات آفرینى آیاتش، در حصار جهل و هوس دنیا پرستان نادیده گرفته شده است، مهدى (علیه السلام)مىآید تا احیاگر این معجزه جاوید باشد و اسلام و مسلمین را در پرتو انوار فروزان آن جانى تازه بخشد.

«اللهمّ جدّد به ما امتحى من دینک و أحىِ به ما بُدّلَ من کتابک و أظهر به غُیّر من حکمک».

«خدایا از دینت آنچه به نابودى گراییده بوسیله او تجدید فرما. و از کتابت آنچه دگرگونى و تبدیل پذیرفته بوسیله او احیا کن. و از احکامت آنچه را که تغییر یافته بوسیله او آشکار گردان.»

التماس دعا


نظر

یا علی ذاتت ثبوت قل هو الله احد

 

یا علی ذاتت ثبوت قل هو الله احد

نام تو نقش نگین امرِ اَلله الصّمد

لم یلِد از مادر گیتی و لم یولَد چو تو

در جهان بعد از نبی، مِثلت لهُ کُفواً احد

***

حقّا که حقیقتاً علی حق باشد

حق است علی ز حق که بر حق باشد

دیدیم خطی به دفتر لم یزلی

حق با علی و علی مع الحق باشد

***

هر دل که شکست ره به جایی دارد

هر اهل دلی قبله نمایی دارد

با آنکه بُود قبلة ما کعبه ولی

ایوان نجف عَجب صفایی دارد

***

این گفت: بزرگ و نامدار است علی

آن گفت که مرد روزگار است علی

امّا به حقیقت او نه آنست و نه این

آیینة ذات کردگار است علی

***

روز ایجاد که حق خلقت دنیا می کرد

در پسِ پرده، علی بود تماشا می کرد

بلکه از آینة کُنتُ نبیّاً چو نبی

سِیر در آب و گِل آدم و حوّا می کرد

***

بر مخزن غیب، باب مفتوح، علیست

گیتی همه کِشتی و در او نوح، علیست   

آن روح که مبدأ حیات همه است

در قالب آفرینش، آن روح، علیست

***

گفتم که علی، گفت بگو سِرُّ الله

گفتم که علی، گفت بگو عین الله

گفتم که به وصفش چه بگویم گفتا

لا حول و لا قوه إلّا بالله

***

 ای ماورای حدّ تصوّر، مقام تو

مریم کنیز و عیسیِ مریم غلام تو

 تو روشنیّ روی خدایی و چون خداست

بالای ماورای تصوّر، مقام تو 

***

سرچشمة وحی در کویر است غدیر

تقدیر خداوند قدیر است غدیر

ای عشق بگو به تشنه کامان ولا

دریاست اگرچه آبگیر است غدیر

***

 فرمود رسول قادر لم یزلی

در شأن وصیّ خویش با صوت جلی

افضل بُوَد از طاعت کلّ ثقلین

یک ضربت روز خندق از دست علی

***

 برون چو فاطمه آمد ز بیت ربّ مجید

ولیّ عالم امکان به دوش می بالید

فلک خجل شد و گفتا ندیده دیدة دهر

که مَه گرفته در آغوش خویشتن خورشید

***

 زمام مُلک خویش را سپرده حق به دست او

چه انبیا چه اولیا تمام پای بست او

یکی هماره محو او، یکی مدام مست او

به هر صفت که خوانمش، بوَد مقام پست او  

***

شک نیست جهان را که خدا نیست علی

امّا دمی از خدا جدا نیست علی

دانم اگرش جدا، خدا نیست رضا

خوانم اگرش خدا، رضا نیست علی

***

 المنّتُ لله که به کوی تو مقیمم

در بارگهت چون سگ اصحاب رقیمم

هر دم رسد از حلقة  زلف تو نسیمم

ای خاک درت جنّت فردوس نعیمم

***

از عین علی، عروج ما معتبر است

وز لام علی لسان ما پر گهر است

آنکس که ندارد خبر از یای علی

از هستی خود در این جهان بی خبر است

***

 سحری به خواب دیدم شَه کشور صفا را

به رخش نظاره کردم مَهِ خوب دلربا را

به ادب زبان گشودم بسرودم این نوا را

علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را

***

 ما پیرو آئین رسول اللّهیم

گویندة لا اله الا اللّهیم

داریم کتابُ الله و عترت را دوست

خاک قدم علی، ولی اللّهیم

***

هزار آتش اگر در پوست داری

نسوزی گر علی را دوست داری

اگر مهر علی در سینه ات نیست

بسوزی گر هزاران پوست داری

***

چون نامة اعمال مرا پیچیدند

بردند به میزان عمل سنجیدند       

بیش از همه کس گناه ما بود ولی

ما را به محبّت علی بخشیدند

***

در چشم من آیینه علی، آب علیست

مهتاب علی، مهر جهان تاب علیست

خون سر او کنار سجّاده نوشت

مظلوم ترین شهید محراب علیست

***

جز علی را نبُود هیچکس این قدر و بها

که بُوَد مولد او خانة مخصوص خدا

نه عجب گر که بُوَد زادگهش خانة حق

که به یُمن کرم اوست بپا هر دو سرا

***

 نه خدا، شیعه تو را می خواند

نه جدایت ز خدا می داند

یا علی چرخ زمان را شب و روز

گردش چشم تو می چرخاند

***

 الا که رحمت، آیتی ز رحمت علی بُوَد

همه کتاب انبیا حکایت علی بُوَد

بهشت و هر چه اندر او حکایت علی بُوَد

أجلّ نعمت خدا، ولایت علی بُوَد

***

ز پشت پرده تا بی پرده یار من نمایان شد

ز شرم روی او، خورشید اندر پرده پنهان شد

ولادت یافت اندر کعبه آن موجود مسعودی

که ذات پاک او مرآت ذات پاک یزدان شد

***

چنانچه سَرور عالم به جز پیمبر نیست

ولیّ خاص خدا نیز غیر حیدر نیست

علیست گنج حقایق، علیست باب علوم

دلی مجوی که مشتاق سوی آن در نیست

***

هر که را فیض ازل از بخت برخوردار کرد

جای در ظلّ لوای حیدر کرّار کرد

مظهر الطاف یزدان، قبلة امکان، علی

آنکه حق او را معینِ احمد مختار کرد

***

بر مخزن غیب، باب مفتوح علیست

گیتی همه کشتی و در او نوح، علیست

آن روح که مبدأ حیات همه است

در قالب آفرینش، آن روح علیست

***

 ای که گفتی فمَن یَمُت یَرَنی

جان فدای کلام دلجویت

کاش روزی هزار مرتبه من

مُردمی تا ببینمی رویت

***

 تویی آنکه سکّة سلطنت زده حق به نام تو علی 

که به جز خدای تو مطّلع نبُد از مقام تو یا علی

شده خلقتِ دو جهان اگر به دو حرف نیّر کاف و نون

تویی آنکه خلقت کاف و نون شده از کلام تو یا علی

***

 چون علی در ملک هستی پادشاهی هست؛ نیست                                                                                                                                         

در دو عالم غیر از او مشکل گشایی هست؛ نیست

در رموز علم حکمت جز شهنشاه نجف

عالمان را در شریعت مقتدایی هست؛ نیست

***