عوامل تاثیر گذار بر پدیده شدن مرگ مرتضی پاشایی چه بود؟
1. نقش رسانه‌های مختلف در پررنگ کردن این اتفاق.
الف) مجله‌ها و روزنامه‌هایی که هر کدام برای تیراژ بیشتر، فارغ از نوع نشریه و محتوای آن طرح جلدهای مربوطه را روانه دکه ها کردند و باعث شدند در این هفته شاهد اتحاد جلد در 90 درصد نشریه ها باشیم .
ب) موضع گیری صدا و سیما نسبت به این اتفاق است.
(پخش صدای وی در شبکه‌های مختلف، سیاه پوشی برخی مجری‌های برنامه‌های زنده)
ج) خبرگزاری‌ها و سایت‌های پربازدید خبری.
برخی رسانه‌ها عکس‌ها و فیلم‌هایی از لحظات پایانی عمر وی در بیمارستان منتشر کردند که با گلایه خانواده وی همراه شد.
انتشار اندوهیادها از شخصیت‌های هنری و ورزشی.
د) اشتراک‌گذاری ترانه‌ها و مطالب مرتبط با پاشایی در شبکه‌های اجتماعی اینترنتی و موبایلی به ویژه واتساپ، اینستاگرام، لاین و وایبر و...
«یکی می‌گفت: 80درصد برای دیدن بازیگرها و خواننده‌ها اومدند برای جمع کردن عکس اینستاگرام و لاین و .... اومدند»
2. کارهای خیری بود که در زمان حیاتش انجام می‌داد، مثل کنسرت‌هایی را به نفع بیماران برگزار می‌کرد.
3. جوان بودن این خواننده پاپ فوت وی در اثر بیماری سرطان. (مرگ جوان)
4. عیادت‌های مکرر بازیگران، ورزشکاران و... از آن مرحوم و انتشار تصاویر آن در روزنامه‌ها و سایت‌ها.
5. عوض شدن ارزش‌ها زیر پوست این شهر و مملکت در اثر تهاجم فرهنگی و جنگ نرم دشمن.
6. صدای دلنشین؛ به ویژه پخش صدایترانه? «نگران منی» ایشان در تیتراژ برنامه تلویزیونی ماه عسل.
7. تجمع‌های خودجوش در سراسر ایران و همخوانی ترانه‌های وی توسط مردم در تهران، اصفهان، گرگان، حتی شهر مقدس قم! و.... !!
8. سوء استفاده سیاسی مریضان: برخی رسانه‌ها از درگیری‌های پراکنده بین پلیس و تجمع‌کنندگان در مراسم یادبود وی در برخی از شهرها خبر دادند و سعی در نشان دادن مخالفت مرتضی پاشایی با نظام جمهوری اسلامی داشتند که خانواده پاشایی به این خبر نیز واکنش نشان دادند و طی بیانیه‌ای اعلام کردند خانواده و خاندان مرتضی پاشایی افرادی در خط انقلاب و نظام مقدس جمهوری اسلامی و از مریدان اهل بیت هستند.
لازم به ذکر است پیش‌تر نیز تشیع پیکر هنرمندانی مانند خسرو شکیبایی و پوپک گل‌دره یا مرحوم تختی در میان جمعیت عظیمی از مردم برگزار شده است.
9. شبکه های ماهواره ای
و...
آیا این حرکات واقعاً برای رضای خداست یا نه؟؟ این سئوالی است که باید ریشه یابی و پاسخ داده شود؟
روحش شاد
جسارت خدمت بزرگواران شرکت کننده در تشیع جنازه مرحوم پاشایی نباشد.
برگی از تاریخ در استقبال خواننده زن در عصر امام سجاد علیه السلام
«عایشه» دختر «طلحه» بزم‌هاى مختلف ترتیب مىداد و در آن «عزّة المیلأ» آواز مىخواند. (2)
حتى کار به جایى رسیده بود که وقتى یکى از مشهورترین زنان آواز‌خوان آن عصر به نام «جمیله» سفرى به مکه کرد، در طول مسیر، آنچنان از وى استقبال شد که در مورد هیچ مفتى و فقیه و محدث و مفسر و قاضى زاهدى سابقه نداشت! داستان این سفر را چنین نقل مىکنند: هنگامى که جمیله به قصد حج از مدینه حرکت کرد، گروهى از مردان خنیاگر نام‌دار آن زمان همچون: «هیت، طویس، دلال، بردالفؤاد، نومة الضحى، رفند، رحمة، هبة الله، معبد، مالک، ابن عائشه، نافع بن طنبوره، بدیح‌الملیح و نافع‌الخیر» (که تعداد آنان را تا سى نفر نوشتهاند) و نیز گروهى از زنان خنیاگر همچون: «فرهه، عّزة المیلأ، جبّابه، سلاّمه، حُلیده، عقیله، شمّاسیه، فرعه، بلبله، لذة العیش، سُعیده و زرقأ» او را مشایعت کردند و گروهى او را تا آخر سفر همراهى کردند!
هنگامى که کاروان جمیله نزدیک مکه رسید، از طرف دیگر از اشراف مکه و دیگران مورد استقبال گرم قرار گرفت و چون به مدینه بازگشت، از طرف اهالى مدینه و مردان و زنان اشراف استقبال شد و چنان شور و هلهلهاى به وجود آمد که اهالى مدینه بر در خانهها صف کشیده این صحنه را تماشا مىکردند. (3)
این داستان نشان‌دهنده گوشهاى از سقوط ارزش‌ها در جامعه مدینه در آن عصر است. افرادى که در این سفر جمیله را بدرقه کردند، از بزرگان خنیاگران عصر خویش بودند که شهرت آنان در جهان آن روز پیچیده بود. حال اگر در نظر بگیریم که هر یک از آنان چند تن شاگرد و وردست و آموزنده تحت تعلیم داشته است و باز اگر احتمال این امر را منتفى ندانیم که گروهى از نوازندگان مشهور در شهر مانده به بدرقه جمیله نرفته بودهاند، رقمى به دست خواهد آمد که باور کردن آن دشوار مىنماید. وقتى که وضع اجتماعى قبله‌گاه مسلمانان و مرکز تأسیس حکومت اسلامى چنین باشد، مىتوان حدس زد که دمشق، بصره و دیگر شهرهاى بزرگ آن زمان در چه وضعى به سر مىبرده است؟! (4)
2- قرشى، همان ماخذ، ص 411/
3-ابوالفرج، همان ماخذ، ج 8، ص 208-210-کحاله، عمر رضا، اعلام النسأ الطبعة الخامسه، بیروت، موسس الرساله، 1404 ه" .ق، ص 212-214- دکتر شهیدى، جعفر، زندگانى على بن الحسین چاپ اول،تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامى، 1365 ه".ش، ص 104/
4-همان ماخذ/