بیــــا تا برویــــم!
روز دهم، روز واقعه، روز سکته تاریخ در محرم سال 61 هجری، فرا رسید؛
گویی که چرخ بوی خطر را شنیده است
یک لحظه مکث کرده، به اکراه می‌رود1
باز هم حکایت عاشوراست؛ کربلا؛ قتلگاه؛ خیمه‌گاه؛ تلِّ زینبی؛ آه یتیمی؛ غبار غریبی؛ سنگ؛ چوب؛ زنجیر؛ اسارت؛ ...
از حدیث شـــهداء، مختصـری می‌شنوی
از غـــم روز قیــامت، خبری می‌شنـوی
تو چه دانی که چه آمد به سر شاه شهید؟
بر ســر نیــزه بیداد، سـری می‌شنوی!
از جگر سوختــگان لبِ آبــت چــه خبر؟
اینقدر هست که بوی جگری می‌شنوی!
غافلی وقـــت جدایی چه قیامت برخاست
تـو وداعِ پســری با پدری مــی‌شنـوی!
خبـــرت نیســت ز حـالِ دل بیمارِ حسین
حال رنجور چه دانی؟! سفری می‌شنوی!
گریه، سیلی شــد و بنیاد صبوری برکَنـد
تو همین زینبی و چشمِ تَری می‌شنوی!2
خدایا! چه شگفت است و شورانگیز، طلوع در غروب عاشورا؛ بر فراز نیزه و در امتداد نگاه ناامیدانه اهل حرم. خورشید بر نیزه به تلاوت طلوع کرد؛ "أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا"؟!3 عجبا، عجبا، که تفسیرِ آیتِ خلقت تویی؛ "سَرِ بی تن که شنیدست به لب، آیه کهف؟!"
سلام بر مولایی که ردِّ قیامش را از "مکّه" دارم و مدّ کلامش را از "عرفه". عرفات تجلیگاه عرفانِ نظریش بود و کربلا، صحنه عرفان عملیِ او.
سلام بر راست قامت‌ترین کشته تاریخ! سلام بر خون خدا و فرزندِ خون او! سلام بر وارثِ "فزت و رب الکعبه" که در عصر دلگیر عاشورا نگاه خسته‌اش را به آسمان دوخت و فرمود: "الهی رضاً بقضائک، صبراً علی بلائک، تسلیماً لامرک، لا معبود سواک". سلام بر آیه آیة سوره فجر که جسم پاره پاره‌اش به خطاب " ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً * فَادْخُلِی فِی عِبَادِی * وَادْخُلِی جَنَّتِی"4 تسکین یافت.
... و غروب، وامدار نگاه غریبانه زینب است؛ و طلوع، در یوغ منّتِ "ما رأیتُ الّا جمیلا"ی بانوی کربلا؛ و پیام عاشورا ...
ســرِّ نــی در نینوا می‌ماند اگر زینـب نبود
کربلا در کربـلا می‌ماند اگر زینـب نبود
در عبــــور از بستـر تاریخ، سیـل انقلاب
پشت کوه فتنه‌ها می‌ماند اگر زینب نبود5
ای حُسن، ای حَسَن، ای حُسین! ای باغبان بستان رنگارنگ محرّم! ای آموزگار مکتب خونین کربلا و ای سالار سبزپوش عاشورا! پیام سرخِ قیام تو را به نگاه سبزِ انتظارمان می‌دوزیم؛
جاده و اســـب مهیاست، بیــا تا برویم
کربـــــلا منتظـــر ماسـت، بیا تا برویم
ایســتاده‌سـت به تفســیر قیامت زینـب
آن سـوی واقعه پیــداسـت، بیا تا بــرویم
تیــغ در معـرکه می‌افتـد و برمــی‌خـیزد
رقـص شمشیر چه زیباسـت! بیا تا بـرویم
از ســـراشیبـی تردیـد اگـر برگــــردیم
عـرش زیر قــدم ماسـت، بیـا تا بــرویم
دست عباس به خونخواهی آب آمده است
آتـش معـــرکه بر پاسـت بیـا تا بــرویم
زره از مــــوج بپــوشـیم و ردا از تــوفان
راه مـــا از دل دریــاست، بیـا تا بــرویم
کاش، ای کاش! که دنیای‌عطش می‌فهمید
آب، مهریــه زهراســت، بیــا تا بــرویم
چیزی از راه نمانــدست، چـرا برگردیم؟
آخر راه همیـن جاسـت، بیــا تا برویـــم6
سردبیر
پی‌نوشت‌ها:
<DOC END>
1 . قیصر امین پور.
2 . داوری شیرازی.
3 . کهف/ 9.
4 . ـ فجر/28ـ30.
5 . قادر طهماسبی.
6 . ابوالقاسم حسینجانی.
مقام عشق
1.تعریف:
در این روز، بخش هایی از کره زمین ـ که سراسر از آب بود ـ شروع به خشک شدن نمود تا کم کم به شکل ربع مسکون امروزین درآید. مطابق روایات، اولین نقطه ای که از زیر آب سر برآورد مکان کعبه شریف و بیت ا... الحرام بود.
دحو الارض، مطابق با بیست و پنجم ماه ذوالقعده، روزی است که خداوند با نظر به کره زمین، به جهان خاکی حیات بخشید.
از این روز، بخش هایی از کره زمین ـ که سراسر از آب بود ـ شروع به خشک شدن نمود تا کم کم به شکل ربع مسکون امروزین درآید. مطابق روایات، اولین نقطه ای که از زیر آب سر برآورد مکان کعبه شریف و بیت ا... الحرام بود.
به نظر برخی از مفسران، آیه 30 سوره نازعات (والارض بعد ذلک دحاها) به همین واقعه اشاره دارد.
2. ذوالقعده؛ ماه حرام
ماه ذوالقعده (یا همان ذیقعده در تلفظ فارسی) اولین ماه از ماه های حرام است. ماه های حرام زمان هایی هستند که جنگ در آنها ممنوع بوده و احکام ویژه ای نیز از جهت شرعی و فقهی دارند.
اما استفاده اخلاقی و تربیتی که از این حکم می توان برد این است که: «اگر جنگ و نزاع میان مردمان در این ماه حرام شده است» حتما منازعه و محاربه با خداوند باید بیشتر مورد نفرت قرار گیرد. لذا شایسته است انسان مومن در این ماه ها بیشتر به فکر باشد تا اندیشه و اعضای او با گناه و معصیت، به مخالفت با خداوند برنخیزد.
3. مناسبت های دیگر این روز:
گذشته از واقعه دحوالارض، رویدادهای دیگری نیز در این روز رخ داده اند که اهمیت آنرا دوچندان نموده اند؛ از جمله:
3.1. میلاد شیخ الانبیاء حضرت ابراهیم علی نبینا و آله و علیه السلام
3.2. میلاد حضرت عیسی مسیح علیه السلام
3.3. خروج رسول اکرم |(ص) از مدینه به همراه هزاران حاجی به سوی مکه، به قصد حجة الوداع. در این سفر وجود مقدس حضرت زهرا (سلام الله علیها) و نیز تمامی همسران پیامبر(ص) نیز ایشان را همراهی می کردند.
3.4. در روایتی نیز آمده است که قائم (عج) در همین روز قیام خواهد کرد.
4. اعمال شب و روز دحو الارض
4.1. روزه: یکی از آن چهار روز است که در تمام سال بفضیلت روزه ممتاز است.
در روایتی روزهاش مثل روزه هفتاد سال است و در روایت دیگر کفاره هفتاد سال است و هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت بسر آورد از برای او عبادت صد سال نوشته شود و از برای روزهدار این روز هر چه در میان آسمان و زمین است استغفار کند و این روزی است که رحمت خدا در آن منتشر گردیده و از برای عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز اجر بسیاری است و از برای این روز به غیر از روزه و عبادت و ذکر خدا و غسل دو عمل وارد است .
4.2. نماز: نمازی که در کتب شیعه قمیین روایت شده است.
آن دو رکعت است در وقت چاشت در هر رکعت بعد از حمد پنج مرتبه سوره و الشمس بخواند و بعد از سلام نماز بخواند لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ پس دعا کند و بخواند یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِی عَثْرَتِی یَا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِی یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ اسْمَعْ صَوْتِی وَ ارْحَمْنِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی وَ مَا عِنْدِی یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ .
4.3. دعا: خواندن این دعا است که شیخ در مصباح فرموده مستحب است خواندن آن.
اللَّهُمَّ دَاحِیَ الْکَعْبَةِ وَ فَالِقَ الْحَبَّةِ وَ صَارِفَ اللَّزْبَةِ وَ کَاشِفَ کُلِّ کُرْبَةٍ أَسْأَلُکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ مِنْ أَیَّامِکَ الَّتِی أَعْظَمْتَ حَقَّهَا وَ أَقْدَمْتَ سَبْقَهَا وَ جَعَلْتَهَا عِنْدَ الْمُؤْمِنِینَ وَدِیعَةً وَ إِلَیْکَ ذَرِیعَةً وَ بِرَحْمَتِکَ الْوَسِیعَةِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ الْمُنْتَجَبِ فِی الْمِیثَاقِ الْقَرِیبِ یَوْمَ التَّلاقِ فَاتِقِ کُلِّ رَتْقٍ وَ دَاعٍ إِلَی کُلِّ حَقٍّ وَ عَلَی أَهْلِ بَیْتِهِ الْأَطْهَارِ الْهُدَاةِ الْمَنَارِ دَعَائِمِ الْجَبَّارِ وَ وُلاةِ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ وَ أَعْطِنَا فِی یَوْمِنَا هَذَا مِنْ عَطَائِکَ الْمَخْزُونِ غَیْرَ مَقْطُوعٍ وَ لا مَمْنُوعٍ [مَمْنُونٍ] تَجْمَعُ لَنَا بِهِ التَّوْبَةَ وَ حُسْنَ الْأَوْبَةِ یَا خَیْرَ مَدْعُوٍّ وَ أَکْرَمَ مَرْجُوٍّ یَا کَفِیُّ یَا وَفِیُّ یَا مَنْ لُطْفُهُ خَفِیٌّ الْطُفْ لِی بِلُطْفِکَ وَ أَسْعِدْنِی بِعَفْوِکَ وَ أَیِّدْنِی بِنَصْرِکَ وَ لا تُنْسِنِی کَرِیمَ ذِکْرِکَ بِوُلاةِ أَمْرِکَ وَ حَفَظَةِ سِرِّکَ وَ احْفَظْنِی مِنْ شَوَائِبِ الدَّهْرِ إِلَی یَوْمِ الْحَشْرِ وَ النَّشْرِ وَ أَشْهِدْنِی أَوْلِیَاءَکَ عِنْدَ خُرُوجِ نَفْسِی وَ حُلُولِ رَمْسِی وَ انْقِطَاعِ عَمَلِی وَ انْقِضَاءِ أَجَلِی اللَّهُمَّ وَ اذْکُرْنِی عَلَی طُولِ الْبِلَی إِذَا حَلَلْتُ بَیْنَ أَطْبَاقِ الثَّرَی وَ نَسِیَنِیَ النَّاسُونَ مِنَ الْوَرَی وَ أَحْلِلْنِی دَارَ الْمُقَامَةِ وَ بَوِّئْنِی مَنْزِلَ الْکَرَامَةِ وَ اجْعَلْنِی مِنْ مُرَافِقِی أَوْلِیَائِکَ وَ أَهْلِ اجْتِبَائِکَ وَ اصْطِفَائِکَ وَ بَارِکْ لِی فِی لِقَائِکَ وَ ارْزُقْنِی حُسْنَ الْعَمَلِ قَبْلَ حُلُولِ الْأَجَلِ بَرِیئا مِنَ الزَّلَلِ وَ سُوءِ الْخَطَلِ اللَّهُمَّ وَ أَوْرِدْنِی حَوْضَ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ اسْقِنِی مِنْهُ مَشْرَبا رَوِیّا سَائِغا هَنِیئا لا أَظْمَأُ بَعْدَهُ وَ لا أُحَلَّأُ وِرْدَهُ وَ لا عَنْهُ أُذَادُ وَ اجْعَلْهُ لِی خَیْرَ زَادٍ وَ أَوْفَی مِیعَادٍ یَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ اللَّهُمَّ وَ الْعَنْ جَبَابِرَةَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ وَ بِحُقُوقِ [لِحُقُوقِ] أَوْلِیَائِکَ الْمُسْتَأْثِرِینَ اللَّهُمَّ وَ اقْصِمْ دَعَائِمَهُمْ وَ أَهْلِکْ أَشْیَاعَهُمْ وَ عَامِلَهُمْ وَ عَجِّلْ مَهَالِکَهُمْ وَ اسْلُبْهُمْ مَمَالِکَهُمْ وَ ضَیِّقْ عَلَیْهِمْ مَسَالِکَهُمْ وَ الْعَنْ مُسَاهِمَهُمْ وَ مُشَارِکَهُمْ اللَّهُمَّ وَ عَجِّلْ فَرَجَ أَوْلِیَائِکَ وَ ارْدُدْ عَلَیْهِمْ مَظَالِمَهُمْ وَ أَظْهِرْ بِالْحَقِّ قَائِمَهُمْ وَ اجْعَلْهُ لِدِینِکَ مُنْتَصِرا وَ بِأَمْرِکَ فِی أَعْدَائِکَ مُؤْتَمِرا اللَّهُمَّ احْفُفْهُ بِمَلائِکَةِ النَّصْرِ وَ بِمَا أَلْقَیْتَ إِلَیْهِ مِنَ الْأَمْرِ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ مُنْتَقِما لَکَ حَتَّی تَرْضَی وَ یَعُودَ دِینُکَ بِهِ وَ عَلَی یَدَیْهِ جَدِیدا غَضّا وَ یَمْحَضَ الْحَقَّ مَحْضا وَ یَرْفِضَ الْبَاطِلَ رَفْضا اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَی جَمِیعِ آبَائِهِ وَ اجْعَلْنَا مِنْ صَحْبِهِ وَ أُسْرَتِهِ وَ ابْعَثْنَا فِی کَرَّتِهِ حَتَّی نَکُونَ فِی زَمَانِهِ مِنْ أَعْوَانِهِ اللَّهُمَّ أَدْرِکْ بِنَا قِیَامَهُ وَ أَشْهِدْنَا أَیَّامَهُ وَ صَلِّ عَلَیْهِ [عَلَی مُحَمَّدٍ] وَ ارْدُدْ إِلَیْنَا سَلامَهُ وَ السَّلامُ عَلَیْهِ [عَلَیْهِمْ] وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ.
دل حوزه تنگ شده بود برایت “آقا”. “چهارمردان” الان چقدر خوشحال است. تمام درس خارج فقه فیضیه درون سینه توست. “حرم” دارد امروز فردا می کند تا تو را ببیند.
وای که چقدر خوشحال است الان در بهشت، فاطمه معصومه. به همه بهشتیان دارد فخر می فروشد که خامنه ای می خواهد بیاید قم. گویی می خواهد؛ خمینی به قم بیاید.
“غدیر قم” یعنی سید علی.
طلبه ای نذر کرده “آقا” اگر تو را از نزدیک ببیند ? ماه روزه بگیرد. حجره هم از تو سهم دارد ای ماه بی بدیل. به او حق بده. این در و دیوار مقدس این نمایه های مقرنس هوس نور ماه کرده اند. بی تو زیاد آه کشیده اند. تمام حنجره حجره دین خدا تویی.
خرجش یک ساعت است؛ ما هم می آییم قم با همان اتوبوسی که چهارشنبه ما را آورد راهپیمایی.
قم، حکومتی ترین شهر علی است. به زودی و برای بار بیشمار معلوم می شود که تو ای ماه پاره علوی تبار، چقدر ستاره داری که حاضرند هزار بار برایت جان دهند و من دارم به اشک شوق مادر شهیدی فکر می کنم که چند شبانه روز است بی خواب شده. همه اش می گوید؛ خامنه ای امروز می آید، فردا می آید. امروز می آید، فردا می آید.
تو از عالمی قرار برده ای ای علی. بابای مایی آقا. یک تار مویت را به دو دنیا نمی دهیم؛ ضرر می کنیم. بروی قم، ما در تهران نمی مانیم؛ ضرر می کنیم. ما در تهران بمانیم، حسادت می کنیم به قمی ها. ما هم می آییم و در غدیر قم، همراه با اهالی حجره و حوزه به همه شب پرستان می گوییم؛ غلط کردید بیشمارید. اندکی صبر کنید؛ ماه می خواهد در قم از یک لشکر ستاره سان ببیند.
بدبخت دشمن که فردای این حماسه لابد می خواهد بگوید؛ یک عده را از تهران آورده بودند قم! دشمن خر است و روز ? دی هم می گفت؛ یک عده را از قم آورده بودند تهران!
هان ای دشمن! جمهوری اسلامی به رهبری این ماه پاره علوی تبار، از تهران تا قم پیچیده عمل می کند؛ حرفی هست؟ ما از قم به تهران می آییم و از تهران می رویم قم و کاری می کنیم دشمن زیر دست و پای مان گم شود؛ حرفی هست؟
ما کلا عاشق بزرگراه تهران – قم هستیم و اتوبوسی که ما را می برد کنار مولای مان؛ حرفی هست؟
حرف زیادی بزند دشمن پرتش می کنیم دریاچه نمک؛ حرفی هست؟
ما در غدیر قم هم ساندیس نظام مان را می خوریم؛ حرفی هست؟
دشمن برود گم شود؛ به زودی ماه ما وارد قم می شود. تا غدیر قم چیزی نمانده.
نوشته شده توسط حسین قدیانی