«این غیبت است»
یک شب بعد از نماز، حضرت امام(ره) نشسته بودند و من هم در خدمتشان بودم. فاطمه خانم – خدمتکار منزل – چای آورد و جلوی ما گذاشت. خدمتکار دیگر منزل هم در گوشة اتاق مشغول کار بود. به آقا عرض کردم: این فاطمه خانم خیلی خدمتکار خوبی است. آقا فرمودند: «غیبت نکنید». عرض کردم: آقا من که غیبت نکردم، گفتم ایشان خوب هستند. آقا فرمودند: «همین که شما می‌گویید این خوب است، چون او – خدمتکار دیگر – می‌شنود، به نظر می‌آید که شما می‌خواهی بگویی او خوب نیست و این غیبت است».[i]