مقام عشق

چنان که بایست بود

حضرت آیت الله العظمی حاج شیخ علی صافی گلپایگانی (برادر مرجع عالیقدر آیت الله لطف الله صافی گلپایگانی) در 13 دی ماه و در 98 سالگی در گلپایگان دارفانی را وداع گفت. ایشان از علمای ناشناخته‌ای بود که پس از این که حضرت آیت الله بهجت در وصیت خود مقلدان را به ایشان ارجاع داده بودند، تا حدودی مورد توجه قرار گرفت.

مرحوم آیت‌الله علی صافی (ره) علاوه بر مقام فقهی، صاحب مراتب حال و مقام عرفانی و نیز ادبی بود. طبع روان و ذوق سلیم و شور و شیدایی ایشان را می توان از غزل ذیل دریافت:

در مقام عشق‌بازی چون ز من کس پیش نیست

عاشقی مانند من دلخسته و دلریش نیست

عشق من عشق مجازی نیست چون عشق مجاز

لایق مرد خدای عاقبت اندیش نیست

معتقد هستم که می‌باید کنم تکمیل عشق

کیش من عشق است و کیشی بهتر از این کیش نیست

می‌دهم جان را براه دوست با منت ولیک

معذرت خواهان که اندر دست جانی بیش نیست

گفت دی صاحبدلی چون می‌کند عشق نگار

گفتمش بر حال من بین حاجت تفتیش نیست

تا شدم عاشق دلم شد منزل سلطان عشق

گرچه منزلگاه شاهان کلبه درویش نیست

چون علی در دام عشقش اوفتاد از خود گذشت

آری آری عاشق آن باشد که بند خویش نیست